Bir Acayip Adam

(Suphi, Suphi, bir acayip adam
Suphi, Suphi, benim canım ciğerim)
Kimse bilmez nereli olduğunu
(Suphi, Suphi, bir acayip adam
Suphi, Suphi, susar akşam oldumu)
Bir cebinde Das Kapital
Bir cebinde Das Kapital
Bir cebinde kenevir tohumu
(Suphi, Suphi, bir acayip adam
Suphi, Suphi, benim canım ciğerim)
«Fırtınadan arta kalmış bir teknede
Tevekkül içinde, görkemli sakalı
Ve iğreti parkasıyla
Gizlediği macerasıyla
Bir acayip adam yaşardı
Akşamları susardı
Ben konuşsam kızardı
Bir sürgün kasabasıydı
Bir eski zamandı, Haziran’dı
Çocuktum, evden kaçmıştım
Gelip ona sığınmıştım
Küçücük bir koydu, sığdı
Burayı keşfeden belki oydu
Uzaktan kasabanın ışıkları yanardı
İçim anneyle dolardı, ağlardım
Suphi şöyle bir göz atardı
Gizli bir cigara sarardı, ağlardı
Sonra barışırdık, ben flüt çalardım
Cigara sönerdi, ağlardık
Ner’den geldiğini bilmezdim
Kimsesizdi, belki kimliksizdi
Onun macerası onu ilgilendirirdi
Kimseye ilişmezdi
Bir şeylere küfrederdi hep
Tedirgin bir balık gibi uyurdu
Bazen kaybolurdu, arardım
Yağmurun altında dururdu
Bir kalın kitabı vardı, cebinde dururdu
Hergün okurdu, ben bir şey anlamazdım
Kapağını seyreder duymazdım
Sakallı bir resimdi. Kimdi?
Ne kadar mütebbessimdi
Sordum birgün Suphi’ye:
'Söylediklerini niye anlamıyorum' diye;
Bildiklerini, dedi, yüzleştir hayatla
Ve sınamaktan korkma
Doğruyla yanlışı o zaman ayırabilirsin
Ve onu anlayabilirsin
Sonra gülerdi
Günlerim yüzlerce ayrıntıyı merak etmekle geçerdi
Sonra yine akşam olurdu, Suphi susardı
Ben konuşsam kızardı
Tekneye martılar konardı
Yüreğim Suphi’ye yanardı, ağlardım
Suphi denize tükürürdü, gökyüzünü tarardı, ağlardı
Sonra barışırdık, ben flüt çalardım
Yıldız kayardı, ağlardık."
(Suphi, Suphi, bir acayip adam
Suphi, Suphi, benim canım ciğerim)
Kimse bilmez nereli olduğunu
(Suphi, Suphi, bir acayip adam
Suphi, Suphi, susar akşam oldumu)
Bir cebinde Das Kapital
Bir cebinde Das Kapital
Bir cebinde kenevir tohumu
(Suphi, Suphi, bir acayip adam
Suphi, Suphi, benim canım ciğerim)
«Bir sürgün kasabasıydı
Bir eski zamandı, Haziran’dı
Çocuktum, evden kaçmıştım
Gelip ona sığınmıştım
Bir gün aksilik oldu, annem beni buldu
Suphi kaçıp kayboldu
Kasaba çalkalandı, olay oldu
Ben sustum, kanım dondu
Polisler onu bulduğunda tekti, felâketti
Herkes meydanda birikti
Karakoldan içeri girerken sanki mağrur bir tüfekti
Ansızın dönüp bana baktı
'Anladın mı?', dedi
'Anladım.' dedim, anladım
Ve o günden sonra;
Hiçbir zaman, hiçbir yerde, hiç ağlamadım"