Dei Vil Alltid Klaga Og Kyta

Dei vil alltid klaga og kyta
At me ganga so seint og so smaatt;
Men eg tenkjer, dei tarv ikkje syta:
Me skal koma, um inkje so braadt
Ja, det skyt ikkje fram, so det dunar
(som no ingen kann undrast uppaa);
Men det munar daa jamt, ja det munar
So det stundom er Hugnad aa sjaa
Lat det ganga fram, lat det siga!
Berre eitt eg ynskjer og bed:
At me inkje so høgt maatte stiga
At me gløyma vaar Fedra-Sed
Lat oss inkje Forfederne gløyma
Under alt, som me venda og snu;
For dei gav oss ein Arv til aa gøyma
Han er større, en mange vil tru
Lat det merkast i meir en i Ordi
At me halda den Arven i Stand
At naar Federne sjaa att paa Jordi
Dei kann kjenna sitt Folk og sitt Land
(English translation, kind of)
They will always complain and chill
That I go so late and so smacked;
But I think they do not want to sew:
I have to come, about inkje so braadt
Yes, it does not shoot out, so dumb
(as no one may wonder);
But it will be a bad thing, yes, it will be alright
So sometimes it’s Hugnad aa sjaa
Let it go, let it go!
Touch one o’clock and bed:
That my ink should rise so much
That I’m glowing my Fedra-Sed
Let us ink the ancestors glow
Under all my turning and turning;
Because they gave us an inheritance to amaze
He is bigger, a lot will threaten
Speak it most in one in Ordi
That I keep that inheritance
That when Federne said to Jordi
They may know their people and their country