Son Veda

Ellerimde, evvelimin içinde kalan o hatıralar
Hayallerimde hep o var içim kan ağlar
Ardı sıra dizildi boğaza hasretimin naraları
Ve benim çıkmayan bi' sesle haykırışımı izlemişti dostlar
O günü unutmam biraz içip de dağıtmam gerek
İnan ki pişman olduğum zamanlarım var
Engerek sokaklara uzandığım da oldu
Aslı yığılmak demek hayata bağlayan zayıf bi' ilmek
Onu da sök at güzel yerinde şah mat olur hayat
Zaten ilerliyo’dum milim milim hep bayat
Ben de istedim bi' nehir kadar özgür olmak
Derdimi akıtsam or’dan dururdu Fırat
Ve son veda bakıştık öyle ne ses var ne seda
Zamanın akışı gibiydi akşam oldu sema
Karardı ve o yok oldu n kalmıştı elimde
Bend geceye doğru yol aldım bi' şarkı dilimde
Bugün hiç iyi değilim sende yaz bu beyaz sayfaları da karala
Gece yarısı ruhum hep tribâl
Her zaman ki yerdeyim düşüncelerle baş başa
Sense gururunla kalbin arası sıkışa kal
Akşam üstlerinde bir hüzün var çözemediğim
Rüyalarımda bir melek var; göremediğim
Gittiğim bi' yer vardı; geri dönemediğim
Bugün bi' kasvet var içimde; ölebilirim
Dinlediğim şu eski plaklar; nostalji
Akıp giden zamanı anlatır bu kum saati
Şu an sorsan çocukluğuma dönmek isterim
Çünkü eskilerde çok temizdi hislerim
Bi’kaç yalnızlık hikayeleri yazdım
Garip senaryolar karaladım
Güneş batarken bir hikaye dudaklarımdan son kez fısıldadı
Kulaklarına doğru son vedaydı
Serildi gözler önüne hayatım
Adımı yazdığım o ilkokul sınav kağıtlarından hatırlarım
Kitap ve çanta yolda yarım adımla atılan her adım
Götürdü aynı yerlere, aynı evlere, aynı yüzlere
Sen ben oldum yağmur altı ıslanan ve ısınacaksam
Benimle ol çünkü en güzel fotoğrafım senin cebinde vardı
Aşık olmak matmazelin bakışlarına bağlı
Şimdi kalemi kağıda yatırdım önünde beklemekteyim
Hep aynı filme bilet alan bi' seyirciyim belki bilmiyorum
Belki görmüyorum gerçekten, hissetsen bir defa
Son veda hayata hatıra bu yaptığım
Avuçta sakla, demirden bi' halka Kahra
İstanbul, İstanbul kaç gözün var üstümde
Içimde titrer eller, son vedalar hep akşam üstü geldiler