Gölge

Onu gördüm dün gece
Yine o dar geçitte
Temizlenip süslenmiş
Elleri ip ince
Önüne koymuş sepet
Elinde bir bez bebek
Oturuyor sessizce
Karanlığın içinde
Gülümseyen yüzünde
Hep bir acı saklı
Yardım istemeden
Bakıyor dokunaklı
Gölge derler ona
Kimse bilmez adını
Sevgiden bir yumak
Hayattan basamak
Geçmişi bilmeden
Geleceği görmeden
Yaşamıştı boşuna
Bu garip dünyada
Gölge gece oldu çık artık
Gölge gece oldu çık artık
Gölge gece oldu çık artık
Gölge gece oldu çık artık