Eğilip Öpsem

Dağların yürek suyu kağın çayının sesidir yüreğim
akıp giden suyun sesi,
uykusuz dağların, türkülü yağmurların
sanki sesini yaşama ilk defa sunan yüreğimin...
ve yüreğim eğilip öpmek istiyor seni
telaşlı sesinin her bir yerini,
tanımak için, ateşi bulmak için sende
dokunmayı...
eğilip öpmek istiyor seni
uyumayan geceyi öğrenmek için sende
sonra bir başına yalnız kalmayı yanıbaşında...
kullanılmamış sokakları keşfetmek,
her mevsim yaprak kalabilmek yeşilce dalında
ve eğilip öptüğü yerden doğru sevmek seni...
karanlığına bırakmak, ıslaklığına akmak
uçsuz bucaksız serseriliğimce...
yüreğimin öptüğü yerden sevmek seni, evet
beyaza kesmiş gözlerinin hazzından
kaybolan bakışının yerinden,
kumru yuvalarıyla ayrılmış belcesinden göğsünün,
kalabalık semtlerinden vucudu şehrinin...
daha yola açılmamış kırsalından
deniz görmemiş sokaklarından,
tutulmamış köşebaşlarından,
reyhan kokan dağlarından,
kar tutmayan günebakan yamaçlarından,
güzey yanından...
senin bilmediğin senden artan yerlerinden
en çirkin yerinden başlayan güzelliğinden,
eğilip öpmek seni...
ve ordan başlamak kendimde sana
ordan doğru sevmek seni
al al alınganlaştığın allandığın,
sularında tatlandığın yerinden
eğilip yeniden göze aldığın herbiryerinden öpmek...
öfkenin soluk soluğa diriliğinden
en kadın mor yerinden
bilirsin mor her anlamıyla
ve her haliyle hala kadındır bende...
ömrümüzün bağrına saplanan yaralı bir bıçağa
kan vermek için eğilip öpmek seni
bir daha,
bir daha öpmek seni...
bağrımızı yaran bıçak aşkına, evet
eğilip öpmek seni
sen boyunca
nefes nefese.....