Ein får elska mens ein kan

det va’kje akkurat sånn
han hadde tenkt det då
men det var sånn det blei
då tenåra kom
og hormonene sprengte på
gjekk lysten hans ein aen vei
han stritta i mot — heilt desperat
han han va og blei forelska i ein god kamerat
Refr:
ein får elska mens ein kan
mann og kvinne, mann og mann
kjærligheten ramme hardt
det e fint sjøl og det e rart
det va pinligt og flaut
han holdt seinne då
han konne nesten like gjerna dø
det va opprør og redsel
og veldig mø'kje sine då
han trodde han sko tørne sprø
te slutt ga han opp og sa det som det va
og verden blei’kje ødelagt —
det gjekk faktisk ganske bra
Refr:
ein får elska mens ein kan…
livet byr’kje på altfor mø'kje kjærlighet og gode dar'
ein får elska mens ein kan og den ein vil
den korte tida ein har
Refr:
ein får elska mens ein kan…