Królestwo Niebieskie

W ogrodzie rozpaczy, pustym za dnia
Zdrój żywota zaprasza
W objęcia rozkoszy
Oto krew moja — przelana, wyssana
Jak jad z ran — pijcie ze źródła istnienia
Uwiedzeni obłędem
Upojeni szaleństwem
Zrzucamy pas ziemskich cnót
Uwiedzeni obłędem
Upojeni szaleństwem
Niewinność skazujemy na gwałt
Ostatni raz
Zbrukani, złamani
Kończymy ten dzień
W tłumie, choć sami
Kroczymy
A z ust naszych śpiew
Idziemy na skraj
Na szafot do gwiazd
W świat imion wyklętych
W potępienie pamięci
Stoimy u bram
Nie złoto, lecz rdza
To nasze królestwo
Królestwo serc pustych
Lecimy do gwiazd
A oczy zwrócone ku nocy
Do gwiazd, na skraj
Chwytamy kometę za włosy
Choć w pustkę - z nadzieją
Dumni, w udręce wkraczamy
W królestwo niebieskie
Skąpani w szkarłacie
Ojcze wszechmogący
Któryś jest w nas
Przyjdź Królestwo Twoje
Już czas, już czas
Ojcze wszechmogący
Poprowadź nas
Przez Królestwo Twoje
Przez rozpacz i gwałt
Za słowami kłamców
W obietnice prawd
Śladami morderców
Za bratem brat
Już czas, już czas
W jednej linii podążamy
Od świętych o krok
Na czele On
Prowadzi na Sąd
Ostatni raz
Rozpalmy ten żar
Ostatni raz
Przyłóżmy do ran
W ciemności istnienia
Choć iskry szukamy
Co życie rozświetli
Przyniesie nadzieję
W duszy czarną noc
By pozwoliła nam
Odbicie znów ujrzeć
W lustrze otchłani
Ze sobą sam na sam
Z uśmiechem na ustach
Choć w potoku łez
Na rękach krew
Za głosem serc
Zmierzamy donikąd